Van kleiput tot festivalcamping

Klei- en leemputten worden uitgegraven om bijv. bakstenen te maken, maar na het afgraven krijgen ze een nieuwe bestemming, zoals een natuurdomein of recreatiegebied.

Klei- en leemputten worden uitgegraven om bijv. bakstenen te maken, maar na het afgraven krijgen ze een nieuwe bestemming, zoals een natuurdomein of recreatiegebied.

Wat gebeurt er met klei- en leemgronden na ontginning?
Krijgen ze een nieuwe bestemming of blijft het braakliggend terrein?
We legden ons oor te luisteren bij Jean-Pierre, ‘Pirre’ Wuytack van de Vandersanden-Group

Een duurzame klei- en leemproductie: dat zit gebakken

Binnenmuren zetten of je gevel decoreren met bakstenen: daar heb je klei en/of leem voor nodig. Een duurzaam materiaal dat in België zeker te vinden valt. Zo zou er zo’n miljoen kubieke meter klei per jaar ontgonnen worden voor binnenmuren en bijna evenveel voor gevelstenen!

Door innovatief aan de slag te gaan, probeert de sector de producten nog duurzamer te maken:

  • spaarzamer omspringen met energie tijdens het productieproces
  • recycleren van bestaande producten
  • verpakking met minder plastic (krimpfolie met 50% gerecycleerde folie)

En naar de toekomst toe misschien wel bakstenen die CO2 uit de lucht halen of bakstenen die door nieuwe technologieën hergebruikt kunnen worden.

 

 

 

Gevel en straatstenen die CO2 uit de lucht halen? Daar gaan we voor. We blijven innoveren voor een duurzamere sector.

De sector staat niet stil én dat geldt ook voor de plekken waar het materiaal ontgonnen wordt. Wat gebeurt er nu net met de gebruikte grond na het ontginnen van klei en leem?

Klei: van huisvuil tot Tomorrowland

De bekendste herbestemming van kleiputten? Dat is zonder twijfel De Schorre in Boom, daar waar elk jaar 600.000 festivalgangers de pannen van het dak dansen tijdens Tomorrowland! De kleiput onderging een metamorfose tot groendomein met vijvers voor sport en recreatie én een congrescentrum.

 

Kijken we wat verder richting het rivierennetwerk rond de Maas (voornamelijk in Nederland) en de Schelde, zien we dat daar alluviale klei wordt ontgonnen. Voordeel? Het geeft ruimte aan de natuur en kan ook overstromingen tegen gaan.

Waar vroeger klei ontgonnen werd, dansen nu elk jaar zo’n 600.000 mensen de pannen van het dak!

Leem, van natuur tot industrie

Vandersanden Group, de organisatie waar Pirre deel van uitmaakt, werkt voor hun producten voornamelijk met leem uit Limburg. Maar overal in Midden-Vlaanderen en Wallonië valt leem te vinden. Het verschil met kleiontginning? Leem bevindt zich aan de oppervlakte: je kan geen diepe putten graven, er worden slechts enkele meters bovengronds afgegraven.

 

Enkele nieuwe bestemmingen:

  • Watergebonden industriegebieden: Ontginningsgebied langs Albertkanaal wordt afgegraven op waterniveau en wordt industriegebied. Ideaal voor transport, zo worden autostrades en andere wegen niet overbelast. Steenbakkers helpen zo de industrie en de economische ontwikkeling van het gebied.

 

  • Landbouw: Afgegraven gebieden worden soms terug gevuld met aarde van bv. bouwprojecten in de buurt (win-win), let op – dit moet wel streekgebonden grond zijn. Daarbovenop komt er teelaarde waarin nieuwe gewassen kunnen groeien (aanvankelijk met ondiepe wortels, zoals maïs en gras tot de bodemstructuur zich hersteld heeft).

 

  • Nieuwe natuurgebieden: Ontgonnen gebieden worden vaak aan de natuur overgelaten waardoor ze een prachtige nieuwe bestemming krijgen voor wandelaars.

 

  • Recreatiegebieden: Net zoals bij kleiontginning krijgen afgegraven gebieden vaak een ontspannende invulling, zoals bijvoorbeeld de golfterreinen in Maastricht.

 

Er zijn dus tal van mogelijkheden met de ontginningsgebieden van deze grondstoffen. En stap voor stap worden ze enkel duurzamer!